Ne Fayda Şiiri - Yucel Duman

Ne nuh kadar ömrüm nede beni ben edecek sabrim var
Bu dünyayi bana verseler ne fayda
Dilimden sözümü carpitip yüregimi yakacaklarsa
Etrafin seytanlarla dolu dogruyu söylesen ne fayda
Atesten gömlek giyenin dag kadar yüregi olur
Gün gelir devran döner arzail herkese misafir olur
Seninde yüregin bir gün ölup canin talan olur
Son yolunda iyiligi ögrenmissin ne fayda
Günesim dediysem gittin güne battin
Gecelerimi dertlerimle bir birine kattin
Sevdamizi ayaklarin altina alip namusuzlara sattin
Bu saaten sonra günes ustüme dogmus ne fayda
insan derdi kederi kendi yaratirmis
Sonra ilmek limek cigerlerine islermis
Nefessiz kalan ciger bedeni topraga bagislar imis
Nefes almadan dünyayi yasamak ne fayda
Agliyor gözlerim yüregim dinmiyorsa
Onu sevdigimi dünya biliyor o halen bilmiyorsa
Onutayim diyorum her seferinde o benden cekip gitmiyorsa
Yanimda yoksa ben deli gibi sevmissem ne fayda
Yücel e derler ari gibi cicekten cicege konmussun
Bilmezlere petek petek bal yapmissin
Tüm karanliklarina isik sen tutmussun
Bu saate sonra geriye dönüp baksam ki ne fayda

25 / 1 / 2015