Ne Desem? Şiiri - Volkan Çiçek

Bir eylül akşamı eserse rüzgâr aniden,
Düşerse bir yaprak dalından sessizce.
Sorsam kendime;
Ben miyim gelen, yoksa sen misin giden?
Bilmem ki ne desem?

Dört duvar misali şu benin yalnızlığım.
Parçalanmış yüreğimin resmi çatısında.
Ölümmüş meğer benim ayrılık sandığım.
Hem de her gün her güneş batışında.
Bir kez batsa güneş, bir kez ölsem.
Bilmem ki ne desem?

Sıcak bir simidin kokusunda bazen,
Arıyorum seni, ya sen?
Öyle bir rüzgâr ki esen,
Bulamıyorum seni.
Duyurmak için sana sesimi,
Bilmem ki ne desem?

Sensizliğin verdiği ilhamla alsam kalemimi,
Bir şiir yazayım desem,
En içten en samimi,
Belki oyalamak için zamanı,
Ya da kandırmak için kendimi,
Bilmem ki ne yazsam?

Yazmazsa kalem, artık batarsa kalbime.
Sonra binsem son şiir niyetine.
Yahya Kemal’in ‘Sessiz Gemi’sine,
Bir yer bulmak ümidiyle,
Bilmem ki ne desem
Bilmem ki ne desem?