Ne Değişti Şiiri - İsmet Can

Saçlarım dalgalanırdı
Sahil bankında otururken
Hep denize bakardı gözlerim
Gökyüzüyle aynı çizgide dururken

Çok sık gelirdim bu kıyıya
Şimdi yine geliyorum
Yoksun, her zaman ki gibi
Sürekli kendimi eğliyorum

Aradan kaç yıl geçti, dersin
Ben yine hala burdayım
Bu kıyıda, bu bankta
Beklemek çile, artık zordayım

Çok sevmiştik birbirimizi
Birlikte izlerdik denizi
Gereksiz inatlarımız uğruna
Aşkımızın kalmadı bir izi

Seni bilmem, ama
Gece rüyalarımdan da silindin artık
Bir el tetikliyor, özbenliğimi
Maganda kurşunlarına kurban gidiyor yüreğim
Yaraları hala kapanmadı
Sızıyor yüreğimde, ıllım ıllım
Ne değişti diyecek olursan
Anlatacak çok şeyim var
Evrim geçiriyor yalnızlığım
Mutasyona uğruyor, kendiliğinden
Beş duyum ve ben

Asimile oldum zamana
Aynanın sırları bile dökülüyor
Buruşuk suratıma bakmaktan
Ahh, çekip yakınmaktan

Ellerimi üzerine koyuyorum
Aynanın yansımasına
Karşımda ki sureti sen farzediyorum
El avuçlarımız değdi birbirine kabul ediyorum

Diyorum ya, ne değişti diye soracaksan
Benim yılgın bedenim
Şuursuz geçen yıllar
Birbiriyle çatışan mugayir benliğim
Hep oturduğum, sahil bankı
Sonradan kıyıya eklenen, deniz feneri
Pusulamda ki momentum kaymaları
Kurşunlanmış yüreğim
Ve
Senin kolunda başka bir adamın olması

Değişmeyen, senin yalnızlığın
Yüreğime vuran derin darbeler
Mat olma pahasına yanlış hamleler
Ve
Denizin kabartısı

Peki ya
Sana göre ne değişti

İsmet CAN