Ne Çare Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Gecenin soğuk yüzünde üşüyor ellerim
Üşüyor bedenim ve sana emanet yüreğim
Deli poyrazlarda dalından savrulmuş
Hazanda dökülen yapraklar gibiyim

Yere düşmüş ezilmiş,çiğnenmiş
Bahardan ümidini kesmiş
Bir daha gün doğar mı
Yıldızlar parlar mı bilmem

Yeminim vardı oysa ki
Sevdamın üstüne
Kader istediğini vermiyorsa
Yemin ne çare

Güneşe tapsan da yeni günde
Onu sana getirdi diye
Uğruna tapınılan bilmiyorsa
Tapmak ne çare

Uykusuz kalıyorsan geceler boyu
Ve düşlüyorsan en güzel sonu
Düşüne düşmeyi istemiyorsa
Düşlemek ne çare,düşlemesen ne çare

Yanıyorsan ateşte yanan kor misali
Özlüyorsan hem de çılgınlar gibi
Özlenen anlamıyorsa
Yanmak ne çare,sönmek ne çare

Aynadaki aksini tanımıyorsan artık
Gözlerin küsmüşse geleceğe
Yüzün gülmeyi haram etmişse kendine
Ve bir yürek yangını almış başını gitmişse
Sevmek ne çare,
Aşk odunda yanmak ne çare
Nefes almışsın ne çare,almamışsın ne çare