Ne Bekliyorsun Şiiri - Feyzullah Evcil

Ne bekliyorsun ki ben/den?
yolları asfalt olmayan;
yol denmeye şahit isteyen mahallelerde büyüdük.....
yeni alınan ayakkabı ile sarmaş dolaş yatan ben/den!
evimizde en çok gördüğüm kum küreği idi.
birde kır atımız!
yelesini sevmek için sandalye üzerine çıktığımız anlar güzeldi....
bir de annemin tarlada çalışırken kullandığı çapası.
ilk okula giderken giydiğim takunyalarım.
üç_dört yaşlarında iken giydiğim kara don.
ooooofff bir de elimden düşürmediğim mantar tabancam....
güzeldi.
yediğimiz gıdalar organik ti.
buz dolabı çok sonradan gördük.
orta okul sıralarında müzik dersinde,
evinde radyosu olmayan ben ve bizlere,
çigan melodilerin dinlenip ödev yapılmasını isteyen,
müzik öğretmenimiz de iyiydi.güzeldi.......
hele yaptığım uçurtmalar,
telden arabalarım.
harikaydı....
*
bize kibar nasıl konuşulur öğretilmedi.
yalın/dık.
yap/yalın.
bize öğretilen dürüstlüktü..
hala vazgeçemediğimiz..
varsın olsun,
süslü püslü elbisemiz yok diye üzülmem.
işte böyle...
ne bekliyosun derim.
yalın kalpli dosdoğru...
süslü konuşamayız.
tutkumuz insan sevgisidir.
insana değer vermektir.
bir mızrap gibi yumuşak,
bir saz gibi yanık olur bağrımız.
türküler gibi içimizden geleni çığırırız....
doğru dosdoğru.
himmet istemeyiz....
elde olanla yetiniriz....
sevda şiarımız....
aşk şiarımız,
ve sevgi şiarımız...
en önemlisi söz veripde yerine getirenlerdeniz......
hiç bir zaman bakarız demeden.
bakarız demeden...
bakarız demeden......ucunda ölüm dahi olsada

23:23
08/10/2014