Ne başlangıç ne de son Şiiri - Murat Ülkü

​Ne başlangıç ne de son, bir anlık sözleşmeyle
Gözümü açtım yokuşa, o sonsuz yükselişle.
"Varım" dedim, yandım, kül oldum bu büyük sırda,
Aradım kendimi, kayboluşun bin gizeminde.
​
​Bazen Habil’e özenir, masumiyete bakarım,
Bazen Kabil olup, nefreti içime akarım.
Bir yanım Firavun’a meyleder, gücün tahtını kurar,
Bir yanım Yahudi ruhu, dünyaya zincirle bağlanır durur.
​
​Ta ki içimde İbrahim uyanır, Nemrut’u taşlar,
Zihnimin putlarını yıkar, nefsimle hesaplaşır.
Musa’nın asasıyla şüphe denizini yararım,
Aklın gürültüsü durulur, Gerçeğe uzanırım.
​
​İsa’nın şefkatiyle donmuş kalbimi diriltirim,
Ruhumdaki Meryem’den süzülen özle birleşirim.
Sonra Muhammed’in idraki gelir, varlıklar teklenir,
İşte o an anlarım: O kıssalar dışta değil, içimde saklanır.
​
​Yolcu, yol, menzil, hepsi içimdeki esrarmış,
Bu koca âlem, yalnızca ruhumda bir devranmış.
Hepsi içimden bana bir dönüş yolculuğuydu nihayet;
Kur'an kulağa değil, kalbe fısıldar; İman’ım okyanus, sen sükûnetli sahil-i hikmet.
​
​Artık ne cennet sevindirir beni ne cehennem yorar,
Bırakırım sırtımdaki o büyük “ben” yükünü duvarlara.
Ne geçmişte sızı, ne gelecekte bir telaş,
Sonsuzluk an'dadır, her zerrede aşkla oluşur yoldaş.
​
​Dışarıda aradığım ne varsa içimde buldum tamamını,
Zamanın ve mekânın perdelerini yırtıp dindirdim gamını.
Ne zahir kaldı bana, ne de batın bir perde,
Ben oldum o, O oldu ben, yok oldu bu derd-i mağfiret.
​
​Şimdi her zerrede O'nun Esmâ'sını okurum ben,
Toprakta nefesi, suda akışı, gökteki nurum ben.
Sükûtumda kelâm saklı, feryadımda bir ayân,
İlahi aynaktan fışkıran o sonsuz, kadim Haktan nişan.
​
​Bu sır, ne okullarda öğretilir ne de kitaplarda yatar,
Yalnızca bir damla gözyaşında, kalpteki ateşte atar.
Arş'ın ve Kürsî'nin taşıdığı yük, bu ince bedende saklıymış,
Âdemoğlu denilen bu yolda, hâdis ile kadim yan yana baklıymış.
​
​Uzatılan her el, dönen her baş, O'nunla birleşir yine;
Aynadaki aksim bile artık, bilmediğim bir dil ile.
Ne varsa geçti benden, ne varsa kaldı bende bir iz,
Benliğin sonudur bu; ey sevgili dost, artık sadece biz.