Yok be can Ne alaka..
Saçlarının ağarması dizlerinin tutmaması..
Ne alaka..?
Sevip ilgilenenin arayıp soranın olmaması..?
Ve
Ne alaka yalnız kalman..?
Hayır... Tükenmek:
Hiç yaşamadan YAŞLANMAKDA değil..
Köküne tonlarca dinamit konmuş dağlar gibiyim.
Kara ellerin hal bilmediklerin talan ettiği bağlar gibiyim.
Dik gibi duruşuma aldanmayın halim namerde inat..
Ne gözümde ferim ne de yaşama hevesim kaldı..
Can çekişmedik bir şey kalmadı içimde..
Yok ölmedik yaşıyoruz iyiyiz diyoruz sorulduğunda.
Bitmez şükür deryanın suyu kadeh kadeh boşaltmak ilen..
Gacur gucur döneriz Emrem dolap misali..
Ahuzarım:
Dağda beni bulan dülgerlere,
Kanadım kolum kesenlere,
Derim yüzüp hezenime
Şekil verip kesip biçenlere..
Hala alıp döküp şırıldarım..
Emrem ayağının tozundayım..
Şu dünyanın ne kışı ne baharı ne yazındayım.
Dert etmiyorum alıp gidenlerin ne hüznü ne yasındayım.
Gayri ne gara yarın ne gara gözü gaşındayım
Şu feleğin düzenine
Gara gaderime yazanıma,
Dökülen yaprağına hazanıma
İçip yanıp ağlarım.
Özvecan
Kayıt Tarihi : 18.11.2022 17:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!