Ne Ala Memleket Şiiri - Ümit Turhan

Adı kara, bahtı kara memleket,
Gelişmekten bihabersin bak hâlâ.
Bi dağın var; meşhur bari bereket,
Oksijenin deposuymuş, ne âlâ.

Değişmemiş, delik deşik yolların,
Köpeklerden geçilmiyor bak hâlâ.
Göle kadar ulaşıyor kolların,
Gölde yüzmek mümkün olsa ne âlâ

Gelen vurmuş, giden vurmuş yüzüne,
Müstehak mı bilmem ki ben seçene.
Makamlarda koltuk çekip kıçına,
Festivalle övünürler, ne âlâ.

Birazcık gelişsin istiyor insan,
''Dağı var'' diyorlar kime ne sorsam.
Sen bununla yetinip de avunuyorsan,
Ne ala memleket be, sana ne âlâ