Ne acıdır bilmezsin Şiiri - Murat Ülkü

Ne acıdır bilmezsin,
"O" deyip nefessiz kalmak,
Kafanın içinde binlerce kelime,
Tek birini söyleyememek...
​Y
​Ne kötüdür elini uzatıp tutamamak,
Her şeyin çok yakınken,
Bir anda kaybolmak,
En çok da,
Kendi kendine yabancı kalmak...
​
​Ne berbattır oysaki bilmezsin,
Ne kadar çok sevdiğini,
Karşısındaki bilseydi her şeyin,
Bir anda değişeceğini...
Ne acıdır ne kötü,
Aklının kalbine yenilmesi.
​
​Ne zordur oysaki bilmezsin,
"Bitti" demek,
Yarım kalan bir cümleyi tamamlamak,
En çok da,
Kendini o boşluğun içinde unutmak.
​
​Ne sıkıntılıdır bilmezsin,
Her gece aynı rüyaya uyanmak,
Gözlerini kapattığında,
O'nun yüzünü görmek,
Ve her sabah,
O yüzün silindiğini bilmek.
​
​Ne zordur bilmezsin,
Kalbinin ritmini duymazken,
Kalbinin O'nunla atmasını istemek,
Ve ne kötüdür,
Bu denli bir acının içinde,
Hâlâ bir umut kırıntısı aramak...
​
​Ne acıdır bilmezsin,
"Keşke" demek,
Geçmişin yükünü sırtlanıp,
Her an,
O an'a geri dönmek istemek.
​
​Ne kötüdür bilmezsin,
Her şeyin farkında olmak,
Her şeyin biteceğini bilmek,
Ama yine de,
Umutsuzluğa karşı durmak.
​
​Ve ne berbattır,
Kırık bir kalple yaşamaya devam etmek,
Bilirsin,
O kalp artık hiçbir zaman,
Eski haline geri dönmeyecek...
​
​...Ve ne kötüdür bilmezsin,
"Elveda" demek,
Geriye sadece anılar kalırken,
"Hoşça kal" bile diyememek.
​
​Ne zordur bilmezsin,
Boşluğun içinde kaybolmak,
Her adım attığında,
O'ndan uzaklaşmak,
Ve her nefes aldığında,
Sanki boğulmak.
​
​Ne acıdır bilmezsin,
Kendini kaybetmek,
O'nu ararken,
Kendini bile bulamamak,
Ve ne kötüdür,
Yaşarken ölmek...
​
​Ve ne acıdır bilmezsin
"Gitti" demek,
Ama bir türlü kabullenememek,
Her gece aynı umutla uyuyup,
Her sabah aynı hayal kırıklığıyla uyanmak.

​Ne kötüdür bilmezsin,
Onu görmeden,
O'nun sesini duymadan yaşamak,
Her şarkıda O'nu aramak,
Ve her sokak köşesinde,
Sanki O'na rastlayacakmış gibi beklemek.
​
​Ne zordur bilmezsin,
Yokluğuna alışmak,
Ve en acısı,
Bir zamanlar yakınında yanında olan o insanın,
Artık dokunamayacak kadar uzak olduğunu bilmek.
​
​Ne kötüdür bilmezsin,
"Gelir" diye kendini kandırmak,
Her yeni yüzü O'na benzetmek,
Ve her gülüşte,
O'nun sesini duyar gibi olmak.
​
​Ne acıdır bilmezsin,
Boş bir yastıkla konuşmak,
Hayalinde onunla dertleşmek,
En çok da,
Bu hayalin ne zaman gerçeğe dönüşeceğini bilmemek...
​
​Ne zordur bilmezsin,
Yaşamın devam ettiğini görmek,
Güneşin doğup battığını,
Mevsimlerin değiştiğini,
Ama kendi kalbindeki o mevsimin,
Hep kışta kaldığını bilmek.
​
​Ve ne zordur bilmezsin,
Boşlukla dolu bir kalple yaşamak,
Her adımda biraz daha batmak,
Ve her nefeste,
O boşluğun içinde kaybolmak.
​
​Ne kötüdür bilmezsin,
Yalnız kalmak,
Her şeyiyle yalnız kalmak,
Ve en acısı,
Kendini bile yalnız bırakmak...