Bu dünyadan gidiyorum
Yeter artık çektiklerim
Hoşça kalın
Yolculukta ki tek sıkıntı
Aracın salacak olması
Size zahmet verdim ise
benden korkmayın
ben insanım.
medeniyim, barbar değilim
aklım var benim
düşünebiliyor, konuşabiliyorum.
durmadan yürüyorum
henüz daha gün
kirlenmemişken
köy kahvesinde
çardağın altıda
sabahları çay eşliğinde
sohbet güzel oluyor
Aldım başımı gidiyorum.
Dağılmışım, yıkılmışım.
Beni gören sarhoş sanıyor.
Ben aşktan kaçıyorum.
Al senin olsun koca şehir.
aynaya baktım sen
arkada ki aynada yine sen
pencereden dışarı baktım
şehrin en güzel
çingen kızı
karşı kaldırımda
Bir çocuk kelebeği mi
çaldın diye ağlıyordu.
Diğer çocuk ona gülüyordu.
Nereden senin oluyormuş dedi.
Çocuk; az önce benim elime konmuştu.
Diğer çocuk;
Issız bir yolculukta
Kah doğayı dinliyorum
Kah kendimle konuşuyorum
Ağlamaklı kuş sesleri
Ara sıra ürperiyorum
Çağlayarak akan dere
Bir çalı kuşu kadar
Bir yağmur tanesi kadar
Bir kar tanesi kadar
Küçücüktüm büyüdüm.
Anneciğimin ninnileri ile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!