Nazlı Yârim Şiiri - Mustafa Antal

Gönül düştü kor ateşe
Su getir yârim bu eşe
Zehir olsa da elinden
İçerim etmem endişe

Zülüfün döküldü yüze
Ne de yakışır ki gamze
Gözlerine esir oldum
Gül ki gelmeyelim göze

İnce belden, tatlı dilden
Al yanaktan, bal dudaktan
Sevdiğim pervane oldum
Görmezsem ne gelir elden

Ateşlere atma beni
Sevdiceğim yakma beni
Çok nazlanma osanırım
Döndürme sana geleni

Yandı dilim gördü gözüm
Bağlandı sana şu özüm
Aşığın kaderi budur
Duy bu da sana son sözüm