Nazlı Arman Şiirleri - Şair Nazlı Arman

Bir Mum'un yanan alevindeydi
Benim somon rengi özlemim

Ne kadar sevmek
O kadar üzülmek
Nedir böyle
Yüreğimize sürekli
Kırpaç indirmek
Üstelik ne için avuç açmışız

Zemheride kalmış gibi
Bekleyen yorgun
Dargın gözlerim
Buzdan sarkıtlar
Olmuş gözyaşlarım
Ruhummu

Mutluluk kokmuyor
Bakışlarda
Yorgunluk akıyor
Sevmelerden
Bıkkınlık kol geziyor
Özlemlerin içinde

Ne Büyük Azaptır
AŞK'ı Ten de Bilmek
Ruhu Beden de Görmek
Hasreti Yüz de Demek

Seni düşünerek çökeceğim geceye
Ağırlaşmış gözlerimde ki uykumla
Öylesine gezinirken yoklugunun sokaginda
Gidisinin ayak izlerine rastladim
Benim kırılmış kalbimin parçalarını
Senin ihanet dolu

Başı olmayanın sonu olmazmış
Ben kaçırdım
Baş nerdeydi yaaaa

Kaç kez tutunursun ki
Başkalığında ki
İki göze
Yerine koyabilirmisin ki
Başka gözleri
İnsan kaç kez ölür

Ben de
Ay ve Güneş
Gibiyim
Bir kez doğup
Bir kez öleceğim sandım
Ama

Bir yerlerimde azalıyorum
Yokluğunda
Artık çeyrek yanlarımdayım
Sensizliğimin
Özlem ciğerlerimde kol geziyor