Nazlı Şiiri - Faruk Emre

Siyahın bu denli güzel bir tonunu
Ancak saçlarında yakaladım.
Sensizliğin yükünü her sokakta
Adım adım, iz iz, araladım.
Solmuş güller sustu her kıyıda,
Adını rüzgâra fısıldadım.

Bir deniz kıyısında, serin bir yel,
Yalnız bir falezde sustu deniz.
Saçına dokunan o ince tül-el
Çekip aldı beni, yavaşça, sessiz…
Bu dünya unuttu beni o an,
Rüyana düştüm — gizlice, derin iz.

Gözlerin gözlerime değsin diye
Kırpmadım bir an bile gözlerimi.
Çünkü o bakışta bir sır vardı,
Kendine çağıran sözler gibi.
Ve sen…
Sen o kadar güzeldin ki…

Seni izlemekse bambaşka bir hâl:
Nemrut’ta doğarken sabah gibi.
Sessiz, ağır, içli ve görkemli,
Bir ömür sürerdi — tek bakış gibi.

Nazlı…
Seninle başlardı her bir sabah,
Ve sensiz bitmezdi hiçbir gece.