Nazımca... Şiiri - Filiz Baskın

Vatan hasreti ile kavruldu çoğu zaman
Halk içindi, halkı sevdi
Gurbet sancısı çekti yaban ellerde
Şiirleri gezdi dillerde,
Kitaplarından memleketinin kokusu geldi
şiirleini okurken burnumuza
Yorgun gözlerine çizdi Türkiye'sini...
Bir elmanın yarısıydı o
yarısıda memleketi...
Küçük bebeler ağladı şiirlerinde
cenazeler kalktı musalla taşlarından
Vatanını satanlar taşlandı,
Güzel kızlardan hoşlandı,
Memleketini yazdı
Hapislerde yattı
En güzel resim yaparak kandırdı kendini
Ciddiye aldı yaşamayı
Tanımadığı insanlar için didindi
Yüzlerini bile görmediği insanlar...
Gözünde tüttü memleketi
şiirlerinde yazdı
Nazımca anlattı derdini
Kimseye benzemedi kaderi
Yaşamak! ! ! dedi...
Tek ve hür ama kardeşçe
Yaşadı da!
Ölümle burun buruna
Türkiye'sine hasret çekerek...
Yaşadı NAZIMCA....