Nazife Abaylı Şiirleri - Şair Nazife Abaylı

Bu gece bir değişiklik yapıp,
Kendimi türkülere verdim.
Hepsi çok hoş,
Hepsi çok dokunaklı ama,
'Gül Tükendi Ben Tükendim' deyişini,
Unutamıyorum Kıvırcık Ali'nin.

Kaç gündür evdeyim,
Dışarıya çıkmadım.
Gökyüzünün rengini,
Havanın ısısını,
İnsanların tasasını,
Hissetmedim,görmedim.

Ateşler içinde alnım,
Yağmurun yıkadığı,
Pencereme dayadım.
Uyku mahmurluğunda gözlerim,
Yollara baktı,
Seni aradı.

Ben en güzel şiirlerimi,
Seni severken yazdım.
Seni özlerken yazdım.
Sesin değdi sesime,
Çığlık oldum.
Tenin değidi tenime,

Zaman insana neler öğretiyor neler?
Sensiz yapamam derken,
Seni sensiz yaşamayı da,
Öğrendim ben.

Dokunmuyor artık bana,

Bu gece ansızın,
Karanlık bastı odamı.
Göremez oldum etrafımı.
Bir ses duydum,
Sinsice,
Derinden,

Nedendir bilmem,
çocuk olmak,
çocukluğumu anımsamak,
geldi içimden bugün.
çocuksu duyguları,
saflığı,samimiyeti,sevecenliğimi özledim belki.

Dertlerimle yanmış iken,
Kederine yaşlar kattım,
Derin uykulardayken sen,
Kadere bir başka çattım.

Aşklar mıydı kusurumuz?

Bugün bir suç işledim.
Senden izinsiz,
Gözlerini,
Gözlerime,
Yüreğini,
Yüreğime hapsettim.

Tertemiz bir aşkla gelmiştim sana,
Tükettin,çırılçıplak bıraktın dört yılda,
Şimdi ne pişmanlıklar,ne de ağlamalar,
Çözüm olmaz ki bıraktığın sorunlara..

Kes sesini de,konuşma boşu boşuna,