NAZ
Katlanacak gücüm kalmadı artık,
Kaldıramıyorum gönül yükünü.
Kâlbim aştan yorgun, nazlardan yırtık,
Kaldıramıyorum gönül yükünü.
Bir elâ gözlüyle kavilleşmiştik,
Birlikte ağlarken sandım ki piştik.
Naz duvarı örtü önüme dimdik,
Kaldıramıyorum gönül yükünü.
Vuslat koşusunda kaldım ki yetim,
Ben bu kara bahtı neden hak ettim?
Boşa çırpınışım, boşa gayretim,
Kaldıramıyorum gönül yükünü.
Yâr yâr diyen dilim ses vermez oldu,
Gözüm kan dökmekten hiç görmez oldu.
Bu halime sebep elbet naz oldu,
Kaldıramıyorum gönül yükünü.
01.11.2024
Mehmet Semercio
Mehmet SemercioKayıt Tarihi : 1.11.2024 02:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!