Nasipte yokmuş Şiiri - Zihni Turgut

Sevdanla kavrulan yüreğim söndü
Güzün aydın demek nasipde yokmuş
Senin için öldüm mazide dündü
Gözün aydın demek nasipte yokmuş.

Arşa uzanır mı dediğin yalan
Buldun bu gönlümü eyledin talan
Aklımı başımdan bir türlü alan
Gönül kaydın silik nasipte yokmuş

İnce dudak kaymak gibi sözlerin
Gönlümden öteye bakan gözlerin
Sönmesin yansada narlı közlerin
Üzülsen faydasız nasip te yokmuş

Zihniyim deliyim belki divane
Görmeyin halimi yuvam virane
Öldü deyin beni gelip sorana
Çözülsen anlamsız nasip te yokmuş