02.12.2002 Hüdavendigar Vilayeti
Dirensem, otursam adem kıran şol divana
Kanar mıyım ben bu elime tutuşan yetmiş yedi ihsana
Dinler miyim, düşer miyim yine aynı imkana ve yahut imkansızlığa
Ne terazi ne de us görür, haykırmak ister ançıp çekinir, korkar
Kaçarken bulur kendini
Ve nihayetinde dökülür ellerinden
Şol gönlün acısı suskun bir seda imiş
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta