Yazmak Sevdası 1960
Dün kupkuru cansız bir ağaçtın,
Şimdi yeşil bir türbeye boyandın,
Meyvelerinle insanlığa adandın,
Seni Yaratan’a nasıl inanmam?
Dal budakla hep çoğalmaktasın,
Kâh toprakta, kâh odalardasın,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Mânâ gözüyle baktıkça hep şaşarım,
Bir ağaçta ve dalda bin hayat ararım,
Verdiğin her meyvede can yaşarım,
Seni Yaratan’a nasıl inanmam?
çok güzeldi.............
saygıar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta