Ne varlığın ne de yokluğun değil artık umurumda!
Çok gözledim yolunu, uçurumlu dağların karanlıklarında!
Aşkına giden sevda yollarının balçıklı çamurunda,
Çok boşuna gidip gelmişim bana olan boş doruğunda!
Ne göründüğün gibi, ne de olduğun gibi görünmen beni artık ilgilendirmiyor!
Sevda sofrasındaki körelmiş bıçaklarım, artık yapmacık sevginle bilenmiyor!
Nasıl görünürsen görün, nasıl olursan ol, merak etmiyorum! bundan böyle!
Sana meftun bu mutavazı gönlüm, kapı kapı senin için artık sevgi dilenmiyor!
Ne yaptıysam, sevdadan bihaber gönlüne bir türlü giremedim!
Gönlümü hoş etmediğin halde, sevda meclislerinde seni yeremedim!
El alem sevda ormanlarında, el ele, kol kola kumrular gibi dolasırken,
Bir kez bile bana ben de seni "Allah rızası için seviyorum" dedirtemedim!
Zalimlik adın, gaddarlık ise soyadın olmuş!
O güzelim gönlün, bana karşı kin ve nefretle dolmuş!
İnsanı cehennemlik eden nefsin şeytani heves ve arzuların,
Seni senden almış seni bambaşka biri yapmış.
12 / Şubat/ 2006
27 / Şubat / 2025 ( son iki kıta )
İbrahim Halil Demir
Kayıt Tarihi : 27.2.2012 12:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!