Baharla coşan şelale, duygunla beslenir; akar senden.
Karlar haber verir gülden, kendini silkeler kardelenden.
Çiçek çiçek tozar yeller, tünerim ılgıt ılgıt sehere.
Bazen hicranla eserek tozarım, bilemem hangi yere.
En ıssız sahilde kalan, garip özlemin ayak iziyim.
Sevda elinle kalbime sapladığın aşkının biziyim.
Bülbül, hasret nağmesiyle şakır; sonunda konar gülüne.
Yedi cüceden biriyim ben, karşı koyamam herkülüne.
Yedi gölden sular içtim, içtim amma dinmedi hasretim.
Yılan soktu büyüttüğüm anıları, tutmadı şerbetim.
Âh ne edeyim! Kaderim benim, yedi düvelle savaşmak.
Ferhat bir dağ delmiş, heyhât; benimkisi kâf dağını aşmak.
Züleyha bir kez düşürmek istedi Yusuf’u tezgahına.
Züleyha değilim, nasıl girerim ben senin günahına!
25 Nisan 2004 Pazar, Danimarka-Køge 22.03
8+10
Kayıt Tarihi : 14.7.2004 12:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönlünüze keder gelmesin....üstadım...
Sevgi ve muhabbetlerimle
kolay gelsin...
eyvallah
emirhan
ancak şiirinle kalbimizden vurman daima mümkün
bedel
Ferhat bir dağ delmiş, heyhât benimkisi kâf dağını aşmak
çok güzel bir şiirdi tebrikler
Turhan Toy
TÜM YORUMLAR (13)