ıngıl ıkış,
dıngıl yokuş giden bir hayatta,
bir kaç dost,
bir sürü arkadaş,
kıyamet kadar insan,
ve bir o kadar insan sureti varken,
nasıl oluyor da
bu kadar yalnız kalmayı becerebiliyoruz?
Kayıt Tarihi : 4.5.2011 19:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!