Evvelâ insan mı küser hayata zannediyor sunuz?
Öncelikle gönül küser hayata.
Çekilir yavaş yavaş ıssızlığa.
Eskisi gibi hoyratça esmeyi unutur,
Gök yarılırcasına yağmur yağsa da,
Çölün ortasında yaşamayı göze alır,
Islanmaz bir damla suya muhtaç kalsa da.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta