Nar Çiçeği Şiiri - Cafer Petek

I
Islak bir besmeleyle
aralandığında kirpiklerin
sevap serinliğidir yayılan ellerinden
ayaklarına
ilk gülüşleri henüz aydınlığın
titreşirken sularda
secdeli dokunuşlarla
ağarır gün

uykularından taşan
gülümseyişlerin izleri
yüzünde kıpıskırmızı gelincik çiçekleri
huzurlu yalnızlıklar taşır şimdi susuşlar
makbul saatlerde avuçlarından
bir yürek yüklü yolculuk başlar
rabbim... dersin ve amin

sonra sözün boşaldığı kuytulardan
boşluğa tutunmak isteyen elin
aralar hafifçe perdeyi
bahçede nar çiçeği
(nar çiçeği mi güzel gözlerin mi
elbet güzeldir nar çiçeği güzel amma
gözlerin muhteşem)

II
Kendinliksiz bir kalabalığa açarsın kapını
bir sırrın ifşası gibi tedirgin
telaşın rengine bürünürsün
bitimsiz bir yarışta
hayata sırtları dönük yaşayanlarla yanyana
aynalardan uzakta
aynılardan bir gün daha geçecek
kendini konuşmadan kapatıp telefonları
sayfaları kendini yazmadan çevireceksin

o buğulu mevsim o canlanan toprak
camların ardında kalacak
hiç fesleğen kokmayacak ellerin bu bahar belki
tomurcuk bir gülde asılı kalacak bakışların
hayatının en tenha günlerini yaşayacaksın kimbilir
sırtüstü uzanıp gölgesine bir çınarın
akışını bulutların göremeyeceksin mesela
rüzgar değmeden tenine geçip gidecek
tutunamayacak saçlarında leylak kokuları

III.
duyuşlardan uzak bir soruştur
iyi misin
...
kocaman sarı papatyalardan
içinde birkaç dal iğde çiçeği ile
göğsünde bir demet bahar
(belki bu bahar) hepsi bu kadar
evet... belki iyi gelecek sana
dokunmak bir deste karanfile

IV.
sahat on ve sekizdir
tükenmişliğini omuzlarından
yorgunluk olarak sarkıtan gün
bıraktığı yorgunluğun utancından
kızararak çekilirken ufuktan
diyemiyorum ki
.......
asfalta değmeden yorgunluğunu
tel tel bırakabilseydin omuzlarıma
dingin turuncu bir gülümseyiş olup
uzaklaşmadan önce
böylesi yazlandırılmak
karanfilden daha iyi gelecekti belki de

V.
hoşçakal