Nankör Şiiri - Hasan Hüseyin Kavran

Bahar şehirlere ulaşmış, bu sokakta güz var
Seçemedim yanlışlarımı her yerde yüz var
Yazılmamış hikayeler, verilmemiş söz var
Parçalanmış kalplerden yaşıyla göz var

Derdim boş bir kutu gibi sanki güzel dille
Oturup bir anlaşma yaptık koca Azrail ile
İnsanoğlu nankördü, vurdu yüzüme sille
Sen o hikayeyi bir kez gelip benden dinle

Boş umutlarım her sokakta köpekleri besler
O gece hiç bitmedi, koptu içimden bir şeyler
Demiştim ya her sessizlikte bir korkum bekler
Ben kaçtıkça peşimden, kendini katil beller

Yaşananların resimleri boş bir kafayla gelir
Ya yüzleş bir dost gibi ya da öylece delir
Bir gün arkamdan kimdi bu çocuk denir
O zaman konuşur cebimdeki üç beş demir