Nankör... Şiiri - Sait Yalçın

Vefasız isminle arşive geçtin,
Benim için sözde umuttun nankör...
Bu sonu elbette sen kendin seçtin,
Yaptığım herşeyi unuttun nankör...

Sonunu düşünen kahraman olmaz,
Düşünmeyen ise bir sonuç bulmaz,
Su alan güllerse hiç bir dem solmaz,
Sen benim gülümü kuruttun nankör...

İhanette sınır tanımaz oldun,
Nametlik etmeye doyamaz oldun,
Aşkın yüceliğin anlamaz oldun,
Beni sen ayakta uyuttun nankör...

Öyle işkenceyi düşman etmezdi,
Köre yardım etsem çekip gitmezdi,
Bilirdim bu aşkım sana yetmezdi,
Yalan dünyamdaki soyuttun nankör...

Gittin beni gözü yaşlı koyarak,
Kuş misâli avucumdan kayarak,
Verdiğin sözleri sen yok sayarak,
Beni sen yaşamdan soğuttun nankör...

Kapılıp gitmiştim senden izlere,
Maddiyat için o gülen gözlere,
Nasıl inanmıştım yalan sözlere,
Aşka çıkan sahte boyuttun nankör...

Bir yürek bıraktın bende usanmış,
Yüzüme güleni gerçek yâr sanmış,
Verdiğin söz gibi herşey yalanmış,
Öküze buzağı doğurttun nankör...

Ben aşkla baktıkça yüzün gülmezdi,
Gecelerce asla sıram gelmezdi,
Mesajlar, çağrılar cevap bulmazdı,
Yüzüne güldükçe somurttun nankör...

Sait'im sabreyle, eden bulacak,
Gün gelip o seni çoook arayacak,
Alemlerin Rabbi hesap soracak,
Namluyu sen bana doğrulttun nankör...

19.03.2025 Samsun
Saat : 21: 53