Nankör Şiiri - Özkan Kurum

Muhtâc iken elinden, emeğinden beslenen
Makâm mevki görünce, hor görüp küçümseyen
Üç kuruş çıkar için, eşten, dosttan vazgeçen
O haddini bilmeyen, nankör, bencil bir insân

Her birinin arzûsu, yegâne hükümdarlık
Merhameti kalmamış, her bir anı barbarlık
Aslâ, güven vermiyor, işleri hep karanlık
O haddini bilmeyen, nankör, bencil bir insân

Riyâkârdan beklenmez, ne medet nede ihsân
Bulunduğu her yerde, fitne, fesat çıkaran
Zoru gördüğü anda, düşmanına sığınan
O haddini bilmeyen, nankör, bencil bir insân

Hakk’tan yana olanlar, hiç kuyunu kazar mı?
Çıkar için, doğruya, yanlış deyip yazar mı
Sevenler arasına, bir an nifâk sokar mı?
O haddini bilmeyen, nankör, bencil bir insân