Nafile Şiiri - İsacan Yelken

çarem değildi
hiçbir sevgili
ne akan gözyaşıma
ne de suspus kalbime
çare değildi sevgililer
hepsine yakardım "çaresizim"
"çaren yaşamak" dediler
ağladım
silmediler gözyaşlarımı
duymadılar sesimi
çaresiz değillerdi duymamak için
ama duymadılar
bense çaresizdim
onları sevmek için

yaşadım yalan olmasın şimdi
çarem yoktu
yaşamaktan başka
kime ne anlattım da
kim bana çare oldu
çaresizim
çaresizliğe bile
el pençeyim
konuştum çareyle
"neredesin ey serv-i revanım
neredesin"
sustu
bende bir zamanlar
susmuştum
onun gibi
lakin
konuştum ben
ama
kimse dinlemedi
nafile