Nadir Gür Şiirleri - Şair Nadir Gür

adım hasret
işim yok
uğraşım özlem
çektiğim dert
sırdaşım kader

Sükût olur geceler, oturulur masa başına;
Dillenir sözler aşina, yazılır memnu şiirler...
Boy boy salınır efeler, boğulur hanımlar gözyaşına;
Ah bir de anlayabilsek sarmaşık köklü aşkı...

10 Temmuz 2007

Özlemlerin buluştuğu yerde bulacağım seni,
Gözlerinin kestiremediği noktada.
Sürekli kalp atışlarında hissedeceksin beni,
İntihara girişeceksin, hayallerin uçurumunda.
Duyularınla fark edeceksin, hissetmediğin yeri,
Çığlıklarla uyanacaksın, güneşsiz bir sabahta.

Sen yokken büyüdüm.
Gözler içinde göründüm.
Görüşmeyeli nasılsın?
İyi gördüm seni
Beni soracak olursan
Eskisinden daha kötüyüm.

Sona ermek,
Sonsuz olmak demek...
Sonsuzluk,
Boş bir çaba içine girmek,
Çünkü daha keşfetmedim o kısmını…

içimde yetim bir çocuk, saklambaç oynuyor;
hayatın kendisini sobelediğini bilmeden...
başı sonu olmayan sokaklarla arkadaşız
fikrimiz alelade, ruhumuz rutubet kokuyor,
kök salamadık, puslu karanlıklar içinde sessiz,
hüsran sağ olsun, yardımını asla esirgemez.

Beyaz bir sayfaya dökülen
Kılı kırk yararcasına düzenlenen
Karamsar bir deftere hapsedilen
Sadece sen ve kelimelerim...

Kendini bilmez bağrışlarla ezilen

bırakmadın esrik ellerimi ellerinde
son verişinde eziyetime başlamışlığım
boğulurken hislerimde vurdumduymazlığın
usanmış bakışların değer körpe sevdama
ardımdayken tan yerimi ağartan güneş
saklandı bulutların ardına sırlarım

Suçlusu kimdi, kırılan kalemlerin
Her derde deva bakışlarında
Vesselam hayat, öylesine öksüz!
Gel artık nolur, ışıt davamı
Nazı çekilmiyor; elemlerin sensiz,
Alkışında dehşet, kötülüklerin

belli belirsizsin artık
hissedecek gücüm kalmadı
seni / beni
kaç arta kalan zaman geçti üzerinden?
görmeyeli,
duymayalı…