Nabzıma dokun/ma! ! Şiiri - Elif Türk

hani insanım ya ben
kızmaya da hakkım var
kırılmaya da
ve var olmaya varlık deryasında
ki unut ma bir damlaydım ben bir zamanlar
anamın rahim duvarında

belki bir gün ter olur düserim alnına
sen sakın ola her damla da beni ara ma
belki de gün olur ak düserim şakaklarına

unut/ma gamı kederi bilmeyen
asl-olan mutluluğun portresini
resmeder sadece

__ya da sahte heceler düser şiir´e __

beklediklerimi ver me bana
zor-la sınırlarını
beklemediklerimi korkularımı sun
ya da aşk adamıyım de me
sus ve acizliğinle avun

şimdi akdetmek var tüm an ve anılarımıza
ki sensiz kalsın tüm yelkovanlar

_ama hakkım varmı´ki biz-li dünlerde ben olmaya _

her öfke yenik düşüyor zamana
ve değer verdiği kadar kızıyor insan zamanla
hatırlıyorumda ayan-beyan
ne çok kızardım sana ben de zamanında

giz yok kalmadı muamma
senin yüreğin yoktu ki ben de
sadece tenindi tenime müptela

__çok az-dın çok az sen bana__

...

benim değil
ayrılığın nabzı o
sakın
nabzıma dokun/ma

...

________________________________________ Elif Türk...