saçları dökülüyor omuzlarından dalga dalga
gözleri ışıl ışıl,hafiften sürmeli
prangalar vurmuşlar,dört yanı mamur polis
hepsi hepsi
-yıldırımları serbest bırakın,
onlar yaşatır insanları-
demesiymiş,buymuş suçu
yüreğinden asacaklarmış onu
bir daha ses çıkarmasın diye
buralarda adet böyleymiş
doğru söyleyen
dokuzuncu köye kadar kovalanır
onuncu köye varmadan yakalanır
yüreğinden asılırmış
bir iki söz dökülür
sürme gözlü sorar kendine:
-bu nasıl şey gerçekten durmuş mu
dünyanın nabzı-
Ankara/2007
Kayıt Tarihi : 1.10.2007 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!