Naatım Yetmez Şiiri - Cüneyt Beyköylü

Sana şöyle bir naat diziversem,
Sonsuz bir destana uzar gider.
Sıfatlarını bir bir saymak istesem,
Gözyaşlarım sel olup akar gider.

Naatların muhtevasında sen varsın,
Seni anlatmaya çalışan kalemler ne yapsın,
Rabbim indirmiş zaten sana Kur’an’ı,
Sana lütfedilen şiirlere nasıl sığarsın.

Güneş ve ay senin için var oldu,
Yeryüzü seninle anlam buldu.
Ey nur yüzlü, gül kokulu efendim,
Peygamberlik seninle son buldu.

Rabbimden şefaatine nail olmak,
Salâvatla ebediyen hep seni anmak,
Ahirette yüzüne rahatça bakmak,
Dileğiyle açılır semaya doğru eller.

Seni görmüş gözleredir hevesim,
Uğruna can veren şehitleri dinlerim,
Kelamına dâhil olmuş dillere hasretim,
Ne desem bilmem ki kalem tutmaz ellerim.