Na sarhoş Şiiri - Kerem Engin 2

kara mıydı gözlerin
saçların örtüsüydü güzelliğin
aynı harflere sıkışıp kaldım ey güzelim
gidilmez bir yola vardım ey çirkinim

hangi mevsimde nefesimi tuttum ki
her haliyle kabul ettim beşeri
üşüdüğüm pek çok yalnızlıkta dahi
nefesimi hiç tutmadım ki

özlemek özlenir miydi
oluşmaktan öte amaç güttüm
kaç alem gezmek gerekti
insanlar yıldızsa sen bi alemsin

derinden kelimeler de vechedebilirim
karanlık dibine çekiyor
yağmur yağmıyor artık
güneş doğmuyor
karanlık son nefesini çekiyor içine
tüm evreni gömüyor kendine
hür karanlıkların ortasına, yalnızlık eşliğinde

sarhoş değilim hiç olmadım
bi kez olsun uyanmak öyle özletiyor ki uykuyu
bazen arıyorsun yıllar önce duyduğun duyguyu
hiçbir hatıra karşılamıyor dün kokusunu
ızdıraba gömüldüğündendir bugün her yaşanan
hiçbir tat yok üstelik yarın ölmeyecek ah perişan
kopmak üzere olan pek çok öd gibi
ölüm yeni doğmuş bi bebek gibi
az sonra büyüyüp sırtıma çıkacak
kulağımın dibinden bana fısıldayacak
ölene kadar her gün ölümsüzsün
ve her yakarışın "imkansız" kadar sığ
son kötek dahi çaresiz
çünkü dün kadar yakın her şey bana
ellerimin ucunda saniyeler öncesi
dipdibeyiz saniyelerle
fakat geçmişteler
ne kadar yakın olsa da dokunamam
en uzakları yakın kılmaktan başka
amaç kalmıyor insanoğluna