! . Mutsuzluğa Alıştırın Kendinizi

MUTSUZLUĞA ALIŞTIRIN KENDİNİZİ...

Bir garip olur dostluğun ölümü zaten....
............................

Deli gibi esiyordu rüzgar,
kendisini engelleyen önündeki kayalara kızıyordu.
öfkeliydi, isyan ediyordu,
sanki anlatacakları vardı rüzgarın...

Az önce,
dostluğun intihar ettiğini gördüm.
diken diken oldu tüylerim.
umutsuzluk yağdı yeryüze,
Rüzgarın öfkesi de bundandı sanırım.

Gökyüzüde çatırdamaya başladı işte,
arı kovanına çomak sokmuş gibi,
şimşekler uçuşuyor havada.
ne oldu.,
yanağımdaki süzülenler ne.,
Bulutların göz yaşı mı?
Sahi,
Şimdiye kadar,
Kaç dostluk intihar etmişti.?

Tek tek dökülüyor yapraklar,
dostluklar gibi...
bu yüzden sevmiyorum artık sonbaharı,
eskisi gibi...

Söyleyin rüzgara, esmesin...,
akmasın nehirler deli gibi.
üzgün durmasın yakamozlar da,
bilmiyorlar mı,
şimdiye kadar kaç dostluğun intihar ettiğini?

İşte böyledir hayat..,
eser geçer rüzgar gibi...
birini dost diye severken,
mutsuzluğa da alıştırın kendinizi.

Kemal Küçüktekin
07.02.2014
Karaman