Mutluluk Kapımı Çalmadı

MUTLULUK KAPIMI ÇALMADI


Zaman yuttu beni, yıllarım yıkık,
Bir damla sevinç yok, her yanım kırık.
Kapanmaz yarayla yürüdüm yollarda,
Mutluluk çalmadı, gönlümün kapısını.

Karanlık sardı, ışık söneli,
Hayaller kül oldu, düşüm öleli.
Yalnızlık zinciri boynuma dolandı,
Mutluluk gelmedi, ömrümü soldurdu.

Her kapıyı çaldım, ses gelmedi,
Her adımda umut paramparça oldu.
Gözlerimden boşaldı her gece yaşı,
Mutluluk gelmedi, gömdü bakışı.

Kalbim taş kesildi, duvar örüldü,
Her sevda denemem acıyla bitti.
Bir mezar gibiyim, çiçeksiz, ıssız,
Mutluluk çalmadı, bırakıp gitti.

Gökyüzü kara, yıldızlar ölü,
Ay bile sakladı ışığını dün.
Sessizlik boğar, nefesim donar,
Mutluluk gelmedi, gönlüm yanar.

Yollarım dikenli, hiçbir son yok,
Gittiğim her yerde karanlık çok.
Bir nefes aradım, bulamadım hiç,
Mutluluk gelmedi, gönül kapıma.

Gözlerimde gölgeler, sözlerimde acı,
Düştükçe kalkmadım, hep yerde kaldım.
Hiçbir sabah doğmaz, gece bitmez,
Mutluluk çalmadı, ömrüm yetmez.

Kör kuyularda yankılandı sesim,
Kendi sessizliğimde boğuldum.
Bir el tutmadı, bir yüz gülmedi,
Mutluluk gelmedi, hayatım söndü.

Sorular çığlık, cevap yok asla,
Çürüdüm içimde, öldüm yavaşça.
Hiçbir dua bana kapı açmadı,
Mutluluk çalmadı, umut saçmadı.

Biliyorum artık, beklemek boş,
Kalbimde bir yangın, yüreğimde taş.
Ne bugün, ne yarın, ne de başka bir zaman,
Mutluluk çalmadı, çalmaz bir daha.

YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ
TARİH: 23.09.2025
SAAT: 07:30