Mutluluk dediğin.... Şiiri - Hüseyin Özcan

nasıl ki sevdiğin herhangi birisine,
iyilik,güzellik ve sevgiyle davrandığında,
yüzündeki sevinci ve gülümsemeyi görürsün de,
o an ruhun bir yaprak gibi hafifler hani,
hani için içine sığmaz da,huzur taşar içinden sanki…..

ihanetle,yalanla,kötülükle,vefasızlıkla davrananlar,
bu yaptıklarının iç dünyalarında hesabını yapmazlar mı hiç….
yüreklerinde cevabını bulamadıkları sorular
hiç rahatsız etmez mi onları ….
ruh alemlerinde,
vicdan mahkemelerinin duruşmaları olmaz mı,
ve bu ruh kirlerinden hiç arınmak istemezler mi…..

eğer ışığın var ise gölgen olur demişler,
ışığını esirgeme sevdiklerinden….aydınlat.
aydınlat ki huzur gölgelerin olsun vicdanında…
ki göreceksin o ruh bir başka boyuta gidecek….
mutlu olacaksın……

mutluluk nedir diye soracak olursan;
en sıkıntılı zamanlarında,
bir annenin çocuğunun saçını okşaması,
bir dostunun başını omuzlarına yaslaması,
sevdiğinin tüm sevgisi ile gözlerinin içine bakmasıdır….

ya da;
en hüzünlü ve kederli anında,
bir elin hiç hissettirmeden,
ben varım üzülme dercesine,
omuzuna hafifçe dokunmasıdır…