Mutlu Olamayız Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Hani diyorum,
Ne zaman geleceksin?
Kendime sorarım, bu benim yazgım mı diye.
Oysa birbirimizi severken böyle düşünmemiştik.
Şimdi yokluğun acı veriyor,
Fare gibi kemiriyor beni; ömrümden ömür götürüyor.
Bu yalnızlık son bulmalı;
Ya gelmen gerekiyor, ya da benim gelmem.
O kadar ayrıyız ki birbirimizden,
Yan yana dursak bile içimiz soğuktur.
Bu nasıl sevgi, bu nasıl aşk, bu nasıl bir yalnızlık?
Üstümüze doğmuş güneş bile ısıtamıyor,
Ay bile nemlendirmiyor,
Yıldızlar bile yüzümüzü güldüremiyor.
Bulutlar gibi içimiz yağmur öbekleriyle dolu; hep yağdırıyor.
Böyle olmamalıydık,
Bugünleri böyle doldurmamalıydık.
Zaman öyle bir zaman ki savurdu bizi;
Sen bir yana, ben bir yana.
Ömrümüz bitti,
Gelsek de yan yana,
Yine mutlu olamayız.
Aslında mutlu olduk da, mutluluk nedir bilemedik.
Neyse ki zaman tükenmekte;
Biz de yavaş yavaş gitmekteyiz bir sonsuza daha ilmek atmaktayız.
Memoçilo