Beklenir mi bir son gelirken?
Götürürken sabahı, akşam yelleri…
Getirir mi ruhumun yolu? Seninken…
Gönlüm bilmez, aşkınla ölürken.
İnsan; girdiği kabın şeklini alan
Ve olduğu gibi görünmekte zorlanan;
Ben uğruna bizleri çalan
“İnan, ben buyum.” Dese de yalan.
Kalpçe suskun, zihince puslu ve bedenen yorgun…
Ayrılmak, tek kalmak, yalnızlaşmak…
Nefsim; aciz bir korkak, fikrimse; deli bir tufan.
Rahatsız bu tufandan koca bir beden,
Rahatsız edense küçük bir neden…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!