Sessizlikte daha bir üzüyor yalnızlıklar
tüm sesler kayıp, zihnim bir tek seninkini kayırıyor
saklandığımız tüm kalabalıklarda bir başınalık
farkında olmadan can çekişiyor balıklarımız
direncimi kırıyor odama sızan güneş
siyahlar güleç yüzümün ortasında filizlenen bir renk
şu köşede de tenin kalmış, belki de unuttun
ki sen kendin dışında her şeye Fransızdın
oysa müstakil bedenim bomboş bir antreyi andırıyor
öfkem duvarlara çarpıp dönüyor bir hırsla
sayısız dönencelerim kalpsiz bedenlere akıyor
korkarım ki kokun bir başkasına karışıyor iken
daha dokunmadan beni diken diken ediyor.
Kayıt Tarihi : 27.5.2017 21:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!