Mustafa Usalan 2 Şiirleri - Şair Mustafa ...

HER GECE AĞLIYORUM

Ne gelen var ne giden, bomboş sokaklar gibi
Kurudu benim içim, çorak topraklar gibi
Acı esiyor rüzgar, şimdi mevsim son bahar
Sarardı umutlarım, düşen yapraklar gibi

Oğlan aşk ateşinde, Kız paranın peşinde… Eşitleyebilirsen, Eşitle! Biri ballı börekle, Biri yavan ekmekle… Eşitleyebilirsen, Eşitle! Damat elli beşinde Gelinse on beşinde Eşitleyebilirsen Eşitle! Biri töre emrinde, Öteki can derdinde… Eşitleyebilirsen, Eşitle! Asıl en az ücretle, Katbekatı vekile… Eşitleyebilirsen, Eşitle! 11.02.2012/ANKARA

Ayrılığın acısı,içimde sızım sızım
Çöl akşamları kadar,ıssız yapayalnızım
İsyan etsem ne çıkar,bu benim alınyazım
Çöl akşamları kadar,ıssız yapayalnızım

Dualarım rüzgarda,bulutlarda gözyaşım

Kovanlarda, arı balda
Ağaçlarda, çiçek dalda
İki gözüm, her gün yolda
Bekliyorum, özlüyorum
İnadına, gelmiyorsun

Her mevsimde açıyorsun, her dem taze çiçek gibi

Burcu burcu kokuyorsun, yeni doğmuş bebek gibi

Düşlerimi süsülüyorsun, insan değil melek gibi

Artık şikayetim yok, renginden gecelerin
Gözlerin için sevdim, karasını kaderin
Kutsal bir duygusun ki, yüreğimin içinde
Kişilerden uzakta Tanrıya yakın yerin

Nisan/1959 ANKARA

Bir güvercin gördüm,
Ölmüş...

Yol kenarına atmışlar;
Ne bir ağlayanı var,
Ne kazılmış bir mezar,

Dönüp şöyle bir batkımda arkama bir hayli yol kat etmişim varışa kalandan daha çok… Geride yarım kalmış işlerim gerçekleşmeyen düşlerim solmuş umutlarım var ama artık zamanım yok… Her şeye hazır olmak gerekir… İhtiyar değilim ama yaşlıyım. Çok zengin sayılmam ama varlıklıyım. Şu dünyada üç beş de olsa can dostum bir o kadar değerli arkadaşım var. TANRIMA şükürler olsun... Ötesi ve de en önemlisi, eşim bir mücevher dizesi… İki altın çocuğum üç pırlanta torunum var. Daha ne olsun! 11.11.2011 ANKARA

O bahçemde son kez, açan bir güldü
Bir akşam aniden, soldu döküldü
Ne dua ne ağıt, beklemeden hiç
Sessizce içime, girdi gömüldü

Bütün duygularım, yaşama küskün

Toz kokusu, Küf kokusu, Şarap kokusu, Loş bir sığınak. Tavanda bir kör kandil, Salkım saçak. Masalarda avare dolaşır, Kırpık kırpık ışıklar. Yalnızlığın sandalyelerinde oturur, Bölük pürçük anılar. Bir ondan bir bundan alıp, İçkilerine meze yapar insanlar. Bazen; Bir kahkaha patlatır kimi, Şen şakrak. Kimi derinden bir “ahhhh” çeker, Hüzün yüklü. Bir noktaya çakılı kalmış gözler, Kayar git gide, Buğulanır gözler… Yavaşça Kirpikler ıslanır, Köşelerini yitirmiş Kırık dökük sözcükler, Dillere dolaşır Bacaklar kollar yaylanır, Kadehler sallanır, Yüzlerde maskeler düşer, Bir an gelir ki; Bütün bir geçmiş bir son kadehle içilir. Yada tüm hayaller bir bardakla kırılır… Kiminin derdi kiminin neşesi, Döküldükleri yer, Bir meyhane köşesi, 24.12.1959 ANKARA