Benim mutluluğum, yalnızlığın taa kendisi
Yalnızlığım, acıların sermayesi
Gönlüm olmuş karşılıksız sevginin kafesi
Yaşamak bumu? ... Bırakın beni, bırakın yalnızlığa.
Sevmeyi deneyemem artık aldım dersimi
Yine akşam oldu
Yine dertler beni buldu
Bugün de dert kervanı
Kapımızda durdu.
Biliyorum sevmedin
MUTLULUK; üç heceli, hayat felsefesi.
SEVMEK; iki heceli, yaşamın altın kafesi.
IZDIRAP; üç heceli, olgunluk yolu.
HAYAT; iki heceli, en kısa yaşam yolu…
Bu kaderimi? şansızmıyım bu hayatta
Sevemezmiyim taa derinden
Yasakmı, cezalımıyım hatta
Bırakın artık ne olur
Ben beni bıraktım
O benim herşeyim canım
Darda kalınca çareler aranır,
Ya çaresizliklere,
Unutmayı denedim, unutamadım.
Bıraktım kendimi sensizliklere.
Hatırlatan ne varsa attım dünyamdan,
Sen yoksun ya;
ne zaman geçiyor,
Ne de zamana inat, acılarım.
Küçük bir çocuğun annesini beklemesi gibi,
Hani, her gördüğüne “anne” der ya;
İşte öyle bekliyorum.
Hasrette yıl mı sayılır.
Hasretin yılı olsa,
Saniyeler yıl olur.
Her anın yıl olduğu zamanda,
Hasrette yıl mı sayılır.
…
Papatyalardan fal açtım,
“Seviyor sevmiyor”
Her defasında “seviyor”
Çıksın istedim.
Nedense son iki yaprağı,
Hep birlikte kopardım.
Sensizlik,
Yalnızlık mı? Kader,
Hüzün mü? Payıma düşen hep.
Bulutlara, nehirlere imrendim yine,
Uçup gitmek,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!