Rakıya bulanmıştı gözyaşlarımız
ellerimiz aşk
dudaklarımız perişan
Yakamozdu istediğimiz
ıssız bir yaz köşesinde
Yarım kalmış bir nefessin
portakal çiçeği dünyamda
Hayli zaman oldu
paslandı dudaklarım
Mor çağlayan
Caddeleri olmayan bir kentte yürüyor ayaklarım başı boş
Serseri gönlüm intihar renginde
sarı
Bıçak gibi bilenmiş
ellerim
Hep uzakları kolluyor ellerim
Unutulmuş bir Ada’da
sessiz , sensiz
Bilinmez okyanuslar
ürpertiyor sessizliğimi
Bir varmış, bir yokmuş
kimsecikler birbirini sevmezmiş
Telgraf direkleri yıkılmaya başlamış
kuşlara yazık oluyormuş
Saklanbaç oynuyorum koridorlarında
trompetimden sırılsıklam notalar dökülüyor
bu caz vakti
oysa gözlerin daha bir güzel görünür böyle zamanlarda…
Siyah beyaz mutlulukları andırır…
Ama yoksun…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!