Rüyâya dökülmüş sırma bir çehredir seninki,
Gözlerin gecede yakut bir hayâldir sanki.
Zamansız mevsimde açan narin bir zerdali,
Bakışın, kalbimde kıyamet yankısı belki.
Zülfün, karanlıkta saklı kehanet gibi akar,
Sensizliğe alıştım ben,
Yanıma gelmesen olur.
Hayallerimde yaşıyorsun sen,
Kim bilir belkide gerçek olur.
Seni bir daha görmek,
Aklımdan çıkaramadım,
Beni terk edişini.
Geceler boyu ağladım,
Unutamadım gidişini.
Benim için yazlar kışlara,
Varlığını bilerek yokluğunda yaşamak,
Sonsuz bir uçurumda yürümek gibi.
Sesin yankılanır boşlukta uzaktan,
Ama dokunamam sana bu kaderin dili.
Gözlerim alıştı karanlık hayaline,
Gözlerime yakın bir sensizlik denizi,
Sana dokunamadan süzülen günler gibi.
Ellerim boşlukta ara seni,
Varlığını bilerek yokluğunda yaşamak ne acı bir şiir gibi.
Rüzgar fısıldadı adını kulağıma,
Varlığını bilerek yokluğunda yaşamak,
Suskun bir çığlık gibi düşer gecelere.
Ne yıldızların ışığı avutur beni,
Ne de sabahın umut dolu nefesi
Seni görmek değil özlediğim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!