Ey kalbimdeki tutsak sözcükler,
Azat ediyorum sizi.
Dökülün dudaklarımdan.
Akın bir sel gibi.
Çürütmeyin kalbimi!
Kimse duymadı feryadımı,
Bir sen dışında kara kalem!
Dinlemedi kimse fermanımı.
Ferman senin kara kalem!
Hayat dediğin bir kova dolusu acıyken,
İnsan ne diye korkar ölümden?
Yalan bir ömrün ardından tadacağı tek gerçek buyken...
Ey insanoğlu, korkma ölümden!
Yalnızlık, insanı delirtircesine ihtişamlı.
Yalnız insansa vebalı, cüzzamlı.
Bense bir martı kadar yalnızım.
Fakat uçmuyorum, süzülmüyorum,
Çakılıyorum.
Ve düşünüyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!