İnsan doğar ölmek için
Gül misali solmak için
Yolun sonu varmak için
Gidenlere selam olsun...
Sırdan sırra eren oldum
Ben geceyim sen ayımsın
Gökyüzünde yıldızımsın
Ömür sensiz geçip gitti
Yüreğimdeki sızımsın
Bir selamın gelmez oldu
Sen benim gerçeğim, benim düşümdün
Yalan dünyadaki tek gülüşümdün...
Gönül ırmağımdın, bana akardın
Bozkır yaylalarda güller açardın
Geceden kaçardın, düşten kaçardın
Sevdiğimmm derim,
Yağar gönlüme sağanak misali damlalar...
Yağar söndürmez içimi, daha çok yakar...
Değmezmişsin diyorlar, hayır!
Seni bir filizken büyüttüm gönlümde,
Yaşamakla ölmek arasında gidip gelen,
Bir seher rüzgarıyla irkilen...
Ve amansızca amaçsız bir hülyaya itilen,
Kimi zaman kabına sığmayan, dökülen,
Kimi zaman dillerde küçülen...
Fakat gönülde büyütülen tüm sevdalara;
Aşığın gönlünde her lafa saz gerek
Cemre düşer bahar, toprağa yaz gerek
Bülbül bekler gülü, ötmeye naz gerek
Ben severim sen anla, soldurma kışta
Her derdin dermanı vardır elbet geçer
Yıllar geçip ömür akıp gidiyor
Saçlarımı tel tel döküp gidiyor
Gönülden geçeni söküp gidiyor
Şu diyardan geçsem sorulur muyum
Hatıralar sıra sıra dizilmiş
Darmadağınım gülüm paramparçayım yine
Kurulurken tuzaklar yürüyorum meçhule
Aydınlanır her yanım gülüversen uzaktan
Asırlardan öteye sürülmüş ruhum bile
Şimdi dört bir yanımı hayalinle avuttum
Dün gece yine rüyama geldin ansızın,
Bir selam göndermeden, haber vermeden
Hazırlıksız yakaladın düşümde bile...
Oysa karşılamak isterdim kırmızı güllerle,
Sana yazdığım en güzel sözlerle...
Herhangi bir gündü öyle sıradan
Birden aklıma düştün durup dururken
Anlamak güçtü olan biteni,
Yokluğun kalbime vurup dururken...
Birkaç papatya gördüm yol kenarında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!