Sonra, aklımın içinde yollara kıvrılır sonu gelmeyen düşünceler.
Bir yol, her zaman bir yerlere çıkar içimde.
Parmak uçlarıma değin uzanan damarlarımda bitiverir,
Bedenimi baştan aşağı titreten
Tan ayazı yemişçesine kıvrandıran beynimi.
Ölüler nasıl sökün ederse sabaha karşı,
nefesimde öyle karışıyordu ilk saatlerin ayazına.
Göz alabildiğince patika yol…
Nasıl çıkarım hayatın damarlarına?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!