Karanlık bastı yol kayboldu
Güneşi örttü bulut
Beni derin sulara saldı
Islandım, üstümde
Gecenin elbiseleri
Bana biraz gökyüzü getir
Tek bir kelime bile konuşmadan
Suyun kıyısında durup
İşaret ver kalbime
Gözlerin hangi çiçekten renk almişsa
Kendi bahçesinde yagmurlarla islanip
Kendi kokusuyla çildiriyor karanfil
Kendi yüzünü tanimaktan yorgun bir serçe
Gözlerime daliyor avcilardan kaçip
Bütün bunlar senden işaret diye
Gizemli yollarina düşüyorum hayatin
Bir gönlün kıyısında akşam
Son kuşlar da gitti
Şimdi kim tarar saçlarımızı anne yerine
Kini tutar içimizde sevinci
Güneş ağrılar bırakarak geçiyor bahçelerden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!