dünyanın çehresi kirlenirken
umut mu kalır yarınlara
bir günün cefasını çekerken
zaman mı kalır sendalara
sonbaharın kasvetinde,
dalından kopmaya yüztutmuş
bulutların gölgesinde,
yağmurla ıslanarak
sararmıştı son yaprak...
bu son gözyaşlarım
son haykırışım dünyaya
kalmadı artık takatım
tutunamıyorum hayata...
gidiyorum veda etmeden
aşk gibi kokuyor kadın
buğulu gözlerin tebessümünde
nice canlar yakıyor kadın
şeytana nispet feleğin çemberinde
yüzümdeki tebessüm
çocukluğumdan yadigar
bir bedende bin parçaya bölünmüşüm
ve ruhumda nefretin silinmeyen izleri var..
bedenim hayata yenik düşmüş
karanlığı aydınlatan ışık gibi
umuda doğru parlasın yüzüm
şad olmuş günlere aşık gibi
geleceğe küfürsüz olsun sözüm
siyaha boyanmışlıktır gecenin rengi
matem dolu sukuneti taşır havaya
ve yalnızlığın korkusudur içimizde varolan
akıp giden zamanda...
esrarengiz bir kadındır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!