Özgürsün insan, hürsün düsünce.
Kisi benligini bulur düsününce.
Düsünceden hüküm yiyip hapse düsünce,
Alabildigine hürsün mahkum düsünde.
25.03.06 München/Oberhaching
Bir sizi yerlesti, yozlasmis insanligin toz yüregine,
Kimileri hàr yarali, kimileri göctü ebedi yerine.
On isik yandi, yedi simsek cakti gözlerin ferine,
Yer arlandi, yer uslandi gafil insanligin yerine..
11 Ocak 2004 München
Sen orda, ben burda...
Dün gece yildizlari saydim senin icin,
Yenisi parladi her kayanin yerine.
Aya uzun uzun yüzümü sürdüm,
Sen bakinca gülümsesin diye.
Benim tek nesemsin! Özledim...
Ben ise daha neler neler düsüyordum, bizim icin gurbetten silaya
Kurumaya baslayan ellerinden, yari islak topragindan habersiz...
Hayallerim seninle süslenen tablolar, himayenle oturan düzen icindeydi.
Bir gün elbet dönecek senden baslayacaktim hasret gidermeye.
Bedenini kapimizdan iceri girerken evimizde bulacak,
Biri beyaz...
...kimi siyah....
..öteki de ayni... insanoglu!
..kim sordu dogarken,
ki; soracak ölürken.....
Yetimligim pamuk ellerde,
Zira ben nicedir böyleyim...
Garipligim mahsur görmeyin,
Evvel kisi el üstünde tutulurdu..
Ez bi krènga gir bum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!