Sen, şairin kaleminden dökülen bir şiir.
Ben sana sevdalı bir şair.
Biliyorum, Z/amansız geliyorsun aklıma.
Bu aralar, aklımın tadı tuzu yok.
İklimsiz mevsimler yaşıyorum.
Bahar gelecek biliyorum.
Çıplaktım üşüyordum.
Günahkardım,
Bana ihanet eden,
yalancı dudaklara...
Biraz yaklaşsaydım,
dudaklarım dudaklarında yanacaktı.
Bana aşk-ı sorma,
Bak gözlerime...
Her şiirde,
Biraz,
Sen varsın.
Bir şey saklı satırlarımda
Aşka canan olmuş
maşukun suskunluğu var üstümde.
Canan maşuka can olmuş
neylesin aşkın hüznünü üstünde.
Viran olmuşsa gönül
mupteladır aşkın dilinde.
En az tanrı kadar yorgundum.
Üşüyordum bAŞKAlaşmış
insanların gölgesinde…
Bütün sevdalardan sıyrıldım,
bir ateş yaktım.
Aşka çok vardı,
Hangi şairin şiirlerindesin ki;
kalemimden senli sözler süzülmüyor.
Aşka suskun Susuşunla,
Şiirimde Kanıyorsun...
Bu kadarmı kördü gözleriniz,
size hayat-ı zehir edenlere
yüreğinizi açarken.
Hiç mi acımadınız kendinize.
Aşk bu kadar mı basitti,
basitlere aşkı sundunuz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!